NON SÓ MATA O VIRUS

BECERREÁ EN CONTRA DA VIOLENCIA DE XÉNERO

O IES de Becerreá manifesta  o rexeitamento á violencia contra as mulleres compartindo con toda a comunidade educativa, e co  Concello de Becerreá este vídeo realizado polo alumnado de 3º da ESO

PREME AQUÍ PARA VER O VÍDEO

    Son varias as actividades desenvoltas no IES de Becerreá, para expresar o rexeitamento á violencia machista, entre elas o traballo do alumnado do EDL "FARTAS DE PRINCESAS", que se expón no vestíbulo do centro, e que trata sobre a violencia de xénero, e os estereotipos nos contos infantís.  O alumnado de 3º da ESO realizou un vídeo no que se manifestan en contra da violencia ás mulleres e a prol da igualdade. Ademais o próximo  venres 27, nas instalacións exteriores do centro, terá lugar unha carreira solidaria.

Exposición Violencia de Xénero 2020

"FARTAS DE PRINCESAS"

Bicos non consentidos, cambios físicos para atraer ao home, unha vida enteira dedicada a limpar... A maior parte de contos infantís e tradicións coinciden en dúas cousas: un mundo de fantasía e personaxes femininos secundarios.

Os contos infantís outorgan ás mulleres papeis secundarios, pasivos e caracterizados pola súa beleza. Mentres, os homes son valentes, salvadores e fortes.

A maioría de contos infantís teñen dúas características comúns: desenvólvense nun mundo de fantasía e os personaxes femininos son figuras pasivas e secundarias. Un dos exemplos máis claros pódese atopar en 'A Bela Durminte', esa historia na que unha fada malvada enfeitiza á filla do rei e a condena a tocar o uso dunha roca (coser é algo ao que ningunha muller se resistiría), e a quedarse profundamente durmida ata que un príncipe lle dea un “bico de amor verdadeiro”, curiosa expresión.

De pequenas ensináronos que o «amor verdadeiro» é aquel no que unha parella se quere e respecta un ao outro; non no que el che dá un bico sen o teu consentimento e ¡sen cruzar unha palabra antes!, pero tamén aprendemos a non ter que esperar a que ningún príncipe nos resolva a vida.

As «malas» dos contos infantís adoitan perseguir un obxectivo: a beleza. Ese é o motivo para facerlle a vida imposible á fermosa princesa.

Os contos infantís teñen un gran compoñente machista nas súas historias, algo que é fácil identificar se se presta atención aos roles que exercen as figuras masculinas (os protagonistas que exercen a acción), e as femininas (seres secundarios e pasivos). «Eles son os que triunfan superando todos os obstáculos e elas son as rescatadas. Non son só escenas ou detalles, é a formulación xeral».  

Estas historias en realidade reflicten a esencia da época na que se inventaron; con todo, resistiron ao paso do tempo e chegaron ata os nosos días. Os nenos e nenas len e ven estes contos nos que aparecen estereotipos de xénero que poden dificultar que os máis pequenos se proxecten noutros modelos diferentes.

Pero o machismo nos contos infantís non se atopa unicamente nas historias de príncipes azuis. Grandes títulos como 'A ratiña presumida' reducen á figura feminina a un simple e fermoso aparello de limpeza. Hai que recordar que a ratiña estaba limpando, como de costume, e atopouse unha moeda coa que, por suposto, puidera mercar un precioso lazo para ser a máis bela da cidade e conseguir marido. Tiña tantos pretendentes que tivo que realizar algún descarte, finalmente casouse cun gato que evidentemente intentou comela ,e ademais matala.

Haberá quen escuse estas historias dicindo que se desenvolven nun mundo utópico no que só importa o poder do amor. Afortunadamente na actualidade estes universos de fantasía parecen estar cheos de estereotipos erróneos, e os pais e nais esixen historias nas que as mulleres teñan relevancia e non se limiten a ser meros suxeitos pasivos aos que salvar.

Os “clichés” dos contos infantís non son negativos só para as nenas, senón que os personaxes masculinos; proxectan roles que son imposibles: homes belos, valentes, fortes... Por non falar da nula existencia de personaxes do colectivo LGTBI . Non hai unha soa referencia á posibilidade de que a un home lle atraia outro home ou que unha muller poida estar con outra.

Nas películas de Frozen prodúcese un cambio de roles: as protagonistas son dúas mulleres e hai un home sensible que ocupa un segundo plano. Aínda así, Ana e Elsa continúan tendo un aspecto físico estereotipado.

Empatizamos máis con aqueles/as que máis se parecen a nós. Se as mulleres non temos exemplos de mulleres valentes, protagonistas e independentes non poderemos valorarnos na nosa xusta medida. Do mesma xeito que os homes, si non teñen referentes como coidadores, sensibles e colaboradores en lugar de competidores».

Con todo, todos estes contos forman parte da nosa infancia, crecemos con eles e, aparentemente, non saímos tan mal. «O máis importante é ter coñecemento de perspectiva de xénero si non é imposible velo. Unha vez que adquires ese coñecemento podes identificar a desigualdade normalizada.